Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Happy living. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Happy living. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Αλκυονίδες μέρες: μικρες οάσεις αισιοδοξίας!




Ο καιρός περνάει τοοοοοοσο γρήγορα!!! Αποχαιρετήσαμε το 2015... και αισίως υποδεχτήκαμε το 2016!! Η χρόνια μας ξεκίνησε με κρύο και χιόνι αλλά σήμερα ο καιρός μας αποζημίωσε με μια ηλιόλουστη μέρα και σχετικά ζέστη! Εν μέσω λοιπόν του χειμώνα ξεπροβάλουν οι Αλκυονίδες μέρες.

Η μυθολογία μας λοιπόν αναφέρει την Αλκυόνη, την κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα. Για την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα, που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο.

Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ. Αντίθετα απ' τα άλλα πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της άρπαζαν τα αυγά ή τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.

Και επείδη όλα τελικά έχουν ένα άλλο νόημα πέρα από το προφανές ας θεωρήσουμε αυτές τις ηλιόλουστες και ζωηρές μέρες ως μήνυμα ελπίδας και καλοσύνης. Όπως η καλοκαίρια διαδέχεται την βαρυχειμωνιά, έτσι και η κατήφεια ας υποδεχτεί την χαρά και την ευδαιμονία!!!

Καλημέρα σε όλους με την υπόσχεση για περισσότερες αναρτήσεις!!
Σας φιλώ!! 


Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Καπακομανία, η συλλογή καπακιών που έγινε συνειδητή και συλλογική προσπάθεια!

Δευτέρα μεσημέρι. Μόλις έχω γυρίσει από τη δουλειά. Χρόνος για ξεκούραση δεν υπάρχει. Φαγητό στα γρήγορα, δουλειές, καθημερινές υποχρεώσεις και προετοιμασία για την επόμενη μερα. Και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Κανονίζω έναν γρήγορο απογευματινό καφε με μια φίλη και τον αδερφό της. Ο χώρος συνάντησης είναι ένα καινούριο café στο εμπορικό στο κέντρο της πόλης. Κίνηση δεν υπάρχει ιδιαίτερη μια και η αγορά είναι κλειστή. Λίγοι περαστικοί μόνο και παιδιά που τρέχουν και γελάνε σπάνε την ηρεμία του τοπίου. Οι καφέδες έρχονται και η συζήτηση ξεκινά. Και όλο και πιο συγκεκριμένη γίνεται. Να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα δίνοντας κάτι που για όλους είναι άχρηστο. Και τι είναι αυτο; Μα φυσικά ένα καπάκι. Ένα καπάκι... Κι άλλο καπάκι... Κι άλλο... Και ο στόχος είναι τελικά τα 540.000 καπάκια. Είναι εφικτός άραγε;; Σκέψεις εύκολες υπάρχουν, όπως "δεν θα μπορέσουμε να τα συλλέξουμε","δεν θα μας βοηθήσουνε", "δε θα υπάρξει ανταπόκριση","δεν εχουμε ανθρωπιστική συνείδηση"... Αλλα το ξανασκέφτομαι. Γιατι όχι... Γιατί να μην προσπαθήσουμε; Γιατί να μην δοκιμάσουμε; Άλλωστε ο στόχος είναι ιερός.. Με την ανακύκλωση των καπάκιων θα αγοραστεί ένα αναπηρικό αμαξίδιο για κάποιον συνάνθρωπο μας. Και έτσι πάρθηκε η απόφαση. Τρεις άνθρωποι διαφορετικοί αλλα με τόση ενέργεια και διάθεση εθελοντική καταφέραμε το - για κάποιους, ακόμα και για μας στην αρχή - ανέφικτο. Οι πολίτες της πόλης τελικά ήταν έτοιμοι για αυτη την κίνηση. Μάζευαν καιρό καπακια χωρίς να έχουν συγκεκριμένο στόχο και γνώση για την εξέλιξη. Η δική μας ιδέα τους βρήκε έτοιμους και πρόθυμους να μας δώσουν τα καπάκια τους. Έτσι εχουμε φτάσει στα μισά του στόχου μας. Φυσικά η ενέργεια και ο προσωπικός χρόνος που έχουμε διαθέσει στην συλλογή καπάκιων, στην ενημέρωση και στην προσπαθεια ευαισθητοποίης ανθρώπων από όλο το νομό ειναι αμελητέα μπροστά σε αυτο που εχουμε καταφέρει. Μικρά παιδιά σπεύδουν στις μεγάλες φιάλες συλλογής που έχουν τοποθετηθεί στην πόλη και αφήνουν με αγάπη και χαρά το καπάκι τους. Μια ολόκληρη πόλη μιλά με υπεριφάνεια για τη δράση μας, μυείται στον εθελοντισμό, στην αλληλεγγύη και στον σεβασμό προς τη διαφορετικότητα. 
Γιατι καμία φορά το ανέφικτο γίνεται εφικτό και χαρίζει αυτο που κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί...την ελπίδα!!!
Όσοι επιθυμούν να μας βοηθήσουν ας επικοινωνήσουν μαζί μας στις σελίδας μας στο facebook:

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Books… Books… Books…

Τα βιβλία είναι η καθημερινότητα μου...! Λόγω επαγγέλματος φυσικά αλλά...το επάγγελμα που επιλέγουμε να υπηρετήσουμε είναι ανάλογο των κλίσεων και των ενδιαφερόντων μας..
Έτσι, λοιπόν, πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα βιβλίο στα χέρια. Από τα πρώτα βιβλία που διάβασα ήταν αυτό την Ζωρζ Σαρή "Τα στενά παπούτσια"... Μυήθηκα, ταξίδεψα, ονειροπόλησα, ταυτίστηκα... Ακολούθησαν πολλά βιβλία της ιδίας αλλα και άλλων.. Κάποτε διάβαζα μετά μανίας "Τα πέντε λαγωνικά" - από τα πιο αθώα μυθιστορήματα μυστηρίου ... 
Στην εφηβεία μεταπήδησα σε βιβλία σχετικά με ζητήματα που απασχολούσαν τους εφήβους... "Η εποχή των υακίνθων" ήταν το αγαπημένο μου που με συντρόφευε νοερά για καιρό..  Όπως και η "Γεύση πικραμύγδαλο". Αλλα και το "Μέσα στις φλόγες" της Δ. Σωτηρίου που είχε ως ιστορικό υπόβαθρο την μικρασιατική καταστροφή και την μετέπειτα αναγκαστική προσφυγιά.
Τα καλοκαίρια μεγαλώνοντας τα περνούσαμε οικογενειακώς σε ενα παραθαλάσσιο χωριό για πολλά χρόνια. Ένας μήνας διακοπών ήταν ένας μήνας αναγνωσης βιλίων. Η μαμά μου - η πρώτη διδάξασα - μεταξυ ρούχων και παιχνιδιών προσέθετε και βιβλία. Για εκείνη και για μένα [Α! Και σταυρόλεξα φυσικά...άλλη αγάπη κι αυτή!]. "Μαρα, η χριστιανη σουλτάνα", "Ούτε το όνομα μου" , "Η μπόρα", "Η μεγάλη χίμαιρα" και τόσα άλλα... Ξενόπουλος, Παπαδάκη, Καπάνταη.. 

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Όταν το παρελθόν...συγκινεί ευχάριστα!

Τους υδροχόους λένε ότι τους χαρακτηρίζει το αλτρουιστικό πνεύμα. Πάντα θέλουν να βοηθούν τους συνανθρώπους τους... 
5 Ιουνίου είναι η παγκόσμια μέρα του περιβάλλοντος. Σε μια προσπαθεια λοιπόν να στηρίξω την ανακύκλωση  του χορευτικού ομίλου της πόλης έκανα φύλλο και φτερό δύο αποθήκες και ένα πατάρι.
'Ολα μου τα σχολικά χρόνια ήταν στοιβαγμένα σε κούτες και σακούλες αλλά και κάτω από πολύ σκόνη!! Χρειάστηκα 3 ώρες για να γεμίσω 9 τεράστιες σακούλες με βιβλία παλιά - ακόμα και βιβλία της μαμάς μου όταν πήγαινε στο Δημοτικο!!! Φυσικά κράτησα και αρκετά ως ενθύμιο... 
Και κάπως έτσι εντόπισα δύο παλιές αλλά τόσο αγαπημένες συλλογές μου. Χαρτοπετσέτες και κόλλες - αυτές τις αρωματισμένες και ρομαντικές λεπτές κόλλες αλληλογραφίας ή όπως αλλιώς το λένε... Πωπωωωω...! Χρονια πίσω!! Ειδικά οι κόλλες... Η μυρωδιά παραμένει ίδια. Όλως παραδόξως δεν έφυγε! Φάκελοι με παραστάσεις (ασορτί με τις κόλλες), σκληρά εξώφυλλα, μικρά χαρτάκια με παραστάσεις ξαφνικα ξεπήδησαν από το κιβώτιο... και με ταξίδεψαν στην δεκαετία του '90. Τότε που με τις φίλες μου αντάλλασσαμε τις κόλλες... Σου δίνω αυτη.. Δώσε μου εκείνη... Όχι; Ε τότε σου δίνω και κάτι ακόμα... Πόσες διαπραγματεύσεις και επιχειρήματα για να αποκτήσω την πολυπόθητη κόλλα αλληλογραφίας.
Η συλλογή μου αποτελείται απο 18 εξώφυλλα, 41 κόλλες αλληλογραφίας, 36 κόλλες με τον φάκελο τους και 52 μικρά χαρτάκια. Πόση υπερηφάνια!!!
Πωπωωω αναμνήσεις!!

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Το...πράσινο μπαλκόνι!


  
Καλησπέρα!! Επιστροφή μετά από πολλές μέρες αλλά... ας όψονται οι εξετάσεις... Όπως και να ‘χει το καλοκαιράκι ειναι προ των πυλών και εγώ αξιώθηκα επιτέλους να συμμαζέψω λιγο το μικρό μου μπαλκόνι.

Το σπίτι μας μπορεί να χαρακτηριστεί και σπίτι των ανέμων. Δίπλα ακριβώς κυλάει το ποτάμι της πόλης με το βουνό να ξεπροβάλει. Έτσι όλο τον χειμώνα ο αέρας έφερνε καθημερινά φύλλα και χώμα... Όσο και να το καθάριζα την επόμενη μέρα το έβρισκα και πάλι άνω κάτω.
Είχαμε ανάγκη λοιπόν (και το μπαλκόνι και εγώ) μια ολική μεταμόρφωση. 
Πρώτο βήμα: βάψιμο ενός ξύλινου επίπλου για τις γλάστρες. 
Αυτό το όμορφο επιπλάκι λοιπόν, υπάρχει στο μπαλκόνι μας τουλάχιστον 3 χρόνια. Οι καιρικές συνθήκες το έφθηραν και άρχισε να φεύγει το χρώμα του. Οπότε ήταν απαραίτητο να το βάψω… Χρονοβόρα διαδικασία αλλά τελικά έγινε όμορφο - πολύ καλυτερο από ό, τι θα περίμενα. 
Πλέον έχει πάρει τη θέση που του αρμόζει ..! 
Δεύτερο βήμα: αγορά λουλουδιών! Το καλυτερο μου!! Διμορφοθήκες, γιασεμί, φράουλες, ελιές, γαρυφαλλιές (πολλές!!), λεπτόσπερμα, πυξάρι και μυρωδικά (βασιλικός, μέντα, δυόσμος) έπρεπε να μεταφυτευτούν και να μπουν σε μεγαλύτερες γλάστρες. Η διαδικασία κουραστική και “βρώμικη”. Το μπαλκόνι γέμισε χώματα γλάστρες και φύλλα.

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

Πρωτομαγιά πλάι στο ποτάμι..

Ο μήνας μας ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο φέτος. Καλή παρέα, κουβεντούλα, συμπόσιο και μαγευτική θέα… 
Ο δρόμος, λοιπόν, μας έβγαλε σε μια καταπληκτική τοποθεσία πλάι στον ποταμό Νέστο, ένα από τα 5 μεγαλύτερα ποτάμια της Ελλάδας. Φυσικό σύνορο Μακεδονίας και Θράκης, Ν. Ξάνθης και Ν. Καβάλας.  
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και πολλά υποσχόμενη. 
11 φίλοι, αφού εφοδιαστήκαμε με τα απαραίτητα (ποτά, φαγητά, τραπεζάκια, καρέκλες και ό,τι άλλο χρειαζόμασταν) συναντηθήκαμε το πρωί σε ενα καταπράσινο μέρος. Η πρόσβαση ήταν σχετικά εύκολη, κυριολεκτικά μέσα στη φύση. Κατά μήκος της διαδρομής υπήρχαν μελίσσια...πολλά μελίσσια! 

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Ένα μικρό πάρτυ ονομαστικής εορτής!

Τα γενέθλια και κυρίως οι ονομαστικές εορτές είναι μέρες που όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς θα έρθουν στο σπίτι να ευχηθούν. Η προσμονή για την μέρα του πάρτυ είναι έντονη και η απορία κάθε χρόνο η ίδια - “Τι θα ετοιμάσουμε για να τους προσφέρουμε? “Τι να φτιάξουμε που να ταιριάζει σε ολα τα γούστα και να 'ναι και πεντανόστημο?”; 
Έτσι λοιπόν και φέτος. Κυριακή ήταν η… μεγάλη μέρα!! Από την Τρίτη, λοιπόν, έπεσα σε περισυλλογή. Ποιο θα ‘ναι το μενού;;;
Σίγουρα πρέπει να ακολουθήσω τον σίγουρο δοκιμασμένο δρόμο αλλά να υπάρξει και η πινελιά του νέου και του διαφορετικού. Μετά από ώρες σκέψης, μετά από πολλά περιοδικά και βιβλία που κατέβηκαν από τα ράφια και διαβάστηκαν...ο κύβος ερρίφθη!  Έτοιμο το μενού:

Κέικ με σιρόπι κακάο
Πιτσάκια
Κέικ καρότου
Σκαντζόχοιρος (κορμός με μπισκότα)
Κουλουράκια με μαρμελάδα

Το Σαββατο φυσικά ήταν η μέρα που έγιναν τα ψώνια. Ζάχαρη, αλεύρι, γάλα, μπισκότα, κουβερτούρες, κασέρια, σφολιάτες και τόσα άλλα... Το ψυγείο γέμισε και ο πάγκος άδειασε για να υποδεχτεί ταψιά και ζύμες.
Την Κυριακή το πρωί καταστρώθηκε το σχέδιο. Πρώτα θα γινόταν ο σκαντζόχοιρος μια και έπρεπε να μπει για κάποιες ώρες στο ψυγείο. Καβουρντισμένα αμύγδαλα έγιναν τα φυσικά του όπλα, πράσινο χρωματισμένο ινδοκάρυδο έγινε το χορτάρι και στρογγυλά σοκολατάκια μετατράπηκαν σε λουλούδια. Φαντασία να υπάρχει…

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Καλώς όρισες άνοιξη!!

Ήλιος, γαλανός ουρανός, απαλό αεράκι…κι όλες οι αισθήσεις έτοιμες να υποδεχτούν την ομορφότερη εποχή του χρόνου!! 
Η άνοιξη πήρε το όνομά της από μια σπάνια λέξη της αρχαίας ελληνικής, την “άνοιξιν”, η οποία με τη σειρά της ετυμολογείται από το ρήμα “ανοίγνυμι” ή “ανοίγω”. Βέβαια η αρχική ονομασία της εποχής ήταν “έαρ”, όμως με το πέρασμα των χρόνων και κυρίως κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα επικράτησε η λέξη άνοιξη . Μια λέξη που εκ πρώτης όψεως δηλώνει το “άνοιγμα” του καιρού μετά από έναν μουντό και κρύο χειμώνα. Τότε, λοιπόν, έρχεται χαρούμενη και φωτεινή η άνοιξη. Όλη η πλάση είναι ευδιάθετη και ζωηρή, από το πιο μικρό πλασματάκι ως το πιο μεγάλο, από το πιο μικρό λουλουδάκι ως το πελώριο δέντρο.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Donate hair, donate love - Η πιο αισιόδοξη ανάρτηση…!

Κρίση… κρίση… κρίση ηθών και αξιών. Ιδιοτέλεια, ατομικισμός, υλικός ευδαιμονισμός. Έννοιες συχνές στην εποχή της καχυποψίας και του φόβου. Φόβος για το διαφορετικό, φόβος για το παρόν, φόβος για το μέλλον. 

Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι σκεφτεί να διαφοροποιηθούμε, να αλλάξουμε… Ξεκινώντας βέβαια με τους εαυτούς μας. Να κοιτάξουμε μέσα μας και να προσπαθήσουμε να βρούμε τον καλό κι ευγενή εαυτό μας. Στη συνέχεια, εύκολα και συνειδητά έρχονται οι πράξεις. 

Και ευτυχώς υπάρχουν ενέργειες που μας υπενθυμίζουν αυτό που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Την αγάπη! Ας μην την αμελούμε! Χωρίς αγάπη ο άνθρωπος είναι μισός, είναι δυστυχισμένος και απομονωμένος. Η αγάπη είναι αυτή που θα μας οδηγήσει σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.


Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Νέα αρχή...



Πολλές φορές νιώθουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι ιδιαίτερο και πρωτότυπο. Έτσι, δίνουμε μορφή στα συναισθήματά μας, στις σκέψεις, στις αναμνήσεις ακόμα και στη διάθεσή μας. 
Για άλλους η δημιουργικότητα ειναι διέξοδος, για άλλους καταφύγιο, για άλλους μέσο έκφρασης και για άλλους απλά... ένα είδος τέχνης!
Κάποιους το αποτέλεσμα τους δικαιώνει και κάποιους (τους πιο δύσπιστους και τελειομανείς) όχι.. 
Όλοι όμως δημιουργούν με όρεξη και ευαισθησία μετατρέποντας την πεζή καθημερινότητα στην πιο όμορφη μορφή της!